ผมคืออาตี๋รูปร่างอ้วนกลมน่ารักมาแต่เด็ก เดินผ่านญาติผู้ใหญ่หลายคน โดนหยิกด้วยความหมั่นเขี้ยวเป็นประจำ ใครจะคิดได้ว่า ผมก่อวีรกรรมอะไรไว้มั่ง ถ้าผมไม่เล่า คุณเดาไม่ออกแน่

ดูรูปผมตอนเด็ก ๆ สิครับ ถ่ายไว้กับพี่สาวกับน้องชาย เป็นไง ก็พอจะน่ารักอยู่นิดหน่อยใช่มั้ยครับ

เด็กไม่ว่าชายหญิง มีโอกาสพบเจอสิ่งไม่ดี ยั่วยุได้ด้วยกันทุกคน อยู่กับว่า คน ๆ นั้นจะโชคดีไปเจอกับอะไร

วีรกรรมของผมก็ไม่มีอะไรมาก ขอยกตัวอย่างให้ฟังกันพอสังเขปนะครับ
ตอนเล็ก ๆ ราว ๆ 6 - 7 ขวบ มีวีรกรรมโขมยได้อย่างหลากหลายมาก แล้วแต่ว่าตอนนั้นกำลังคลั่งไคล้อะไร ช่วงนึงก็ไปโขมยปลากัดจากเจ้าของที่เค้าเผลอมั่ง บางจังหวะก็ไปโขมยของพวกผลไม้ปูนปลาสเตอร์จากร้านค้าของชำจนถูกเค้าจับได้มั่ง (เจ้าของไม่ได้จับตัวไว้ เพียงแต่รู้ว่า ผมคือ โขมย แต่ก็ไม่ได้เอาเรื่องอะไร)
โตขึ้นมาหน่อยแต่ก็ยังไม่ถึง 10 ขวบเลย มีเพื่อนชวนโขมยตังค์บนบ้านที่อยู่ใกล้ ๆ บ้านผม จนกระทั่งมีคนจับได้ว่า ผมกับเพื่อนโขมยตังค์ที่บ้านนั้น ซึ่งก็ไม่ได้จับกุมเอาเรื่องเอาราวอะไรอีกเหมือนกัน เพียงแต่รู้ตัวแล้วว่า ผมกับเพื่อนเป็นคนโขมยตังค์บ้านเค้า
พออายุ 10 ขวบกว่าหน่อย ก็น่าจะโตกว่าที่อยู่ในรูปหน่อยมั้ง ผมเคยพกปืนเถื่อน 4 กระบอกในคราวเดียว ไปยิงเล่นที่กลางทุ่งนาแถวหนองขาหยั่ง บริเวณที่เป็นศูนย์ราชการนครปฐมเดี๋ยวนี้แหละ ตอนนั้นมีแต่ท้องนา ก็เลยยิงกันได้สะดวก ซึ่งก็โชคดีอีกเหมือนเคย ไม่ได้โดนตำรวจจับกุมอะไร
นี่ก็ยกตัวอย่างเอาแค่จิ๊บ ๆ ถ้าคุณได้อ่านเรื่องราวเต็ม ๆ ที่ผมเขียนไว้ในบล็อก : https://yooyangyingyai.blogspot.com/
คุณจะงงเลยว่า โอ้โห! นี่ดูท่าทางมันอ้วน ๆ แก้มยุ้ยหยั่งงี้ ทำไมอิทธิฤทธิ์มันเยอะอย่างงั้นนะ

ผมเล่าวีรกรรมอันน่ากลัวของผมเป็นฉาก ๆ ไว้อย่างละเอียด เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมจริง ๆ ไม่ได้อิงนิยาย เนื้อหาค่อนข้างยาวทีเดียว เลยแบ่งออกเป็นตอน ๆ ได้ 5 บท แล้วยังมีบทวิเคราะห์อีก 3 บท วิเคราะห์ว่า เพราะเหตุใดทำไมผมถึงได้ทำวีรกรรมต่าง ๆ มากมายถึงขนาดนั้น เชิญติดตามเรื่องราวต่าง ๆ ได้ตามลิ้งค์ต่อไปนี้เลยครับ

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต ตอนที่ 1 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/01/1.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต ตอนที่ 2 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/01/2.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต ตอนที่ 3 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/02/3.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต ตอนที่ 4 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/02/4.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต ตอนที่ 5 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/02/5.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต บทวิเคราะห์ ตอนที่ 1 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/02/1.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต บทวิเคราะห์ ตอนที่ 2 : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/03/2.html

ปรัชญาชีวิตจริงจากความผิดพลาดของประสบการณ์ชีวิตในอดีต บทวิเคราะห์ ตอนที่ 3 (ตอนจบ) : https://yooyangyingyai.blogspot.com/2014/03/3.html

สิ่งที่ผมอยากจะพูดต่อไป ขอบอกเลยว่า ผมไม่ได้มีความภูมิอกภูมิใจอะไรนักหนากับวีรกรรมที่ผมทำหรอก เพียงแต่อยากจะบอกว่า พ่อแม่ผู้ปกครองที่เลี้ยงดูลูกหลานหนะ อย่าไว้ใจเด็กมากนัก อย่าคิดแต่ว่า โอ๊ย! ไอ้... เนี่ยเหรอ อี... เนี่ยเหรอ นิสัยดี ไม่ไปทำ... แบบนั้นหรอก รับประกันได้ ให้คุณลองเปิดเข้าไปอ่านเรื่องราวของผมเต็ม ๆ แล้วคุณจะรู้ว่า ลูกหลานของคุณเวลาอยู่ลับหลังคุณ มีโอกาสที่เค้าจะทำอะไรได้มั่ง?

ปัจจุบัน ผมอดีตเด็กอ้วนผู้แสดงวีรกรรมมาอย่างโชกโชน ซึ่งแต่ละวีรกรรมมีโอกาสได้เข้าไปร่วมพักอาศัยอยู่ในบ้านที่เค้ามีชื่อดีมาก ๆ แต่ก็ไม่เห็นมีใครอยากเข้าไปอยู่ด้วยซักคน คือ บ้านที่ชื่อ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา แต่ด้วยโชค หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ช่วยไม่ให้ผมต้องระเห็ดเข้าไปอยู่ในบ้านเหล่านั้น แล้วก็มีโอกาสได้ประกอบอาชีพตรงกันข้ามกับตอนเด็กนั้นเลย คือ อาชีพตำรวจ ซึ่งถือเป็นอาชีพที่มีความมั่นคงดีทีเดียว 

โปรดอย่าลืม การทำผิดไม่ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นใคร มีโอกาสถูกจับกุมดำเนินคดีด้วยกันทั้งนั้น ถ้าตอนนั้นผมมีประวัติถูกจับกุมดำเนินคดี ก็คงไม่แปลกที่ทุกวันนี้คงไม่ได้ทำงานเป็นตำรวจแล้วหละ ดังนั้น ไม่ใช่ว่า ทุกคนที่ทำผิดแล้วจะโชคดีอย่างผม ไม่โดนจับ โดนจับได้ก็ไม่ถูกจับกุมดำเนินคดี จะเห็นจากข่าวที่เด็ก ๆ หรือแม้กระทั่งผู้ใหญ่จำนวนมาก ๆ ที่ทำผิดแล้วเกมส์ ต้องถูกกักขังจำคุก หมดอนาคต หมดโอกาสแก้ตัว จะดีกว่ามั้ยถ้าพ่อแม่ผู้ปกครองจะใส่ใจป้องกันโดยการปิดรูรั่วไม่ให้ปัญหาเกิดขึ้นแล้วค่อยแก้น่าจะดีกว่ามาก

สุดท้ายผมขอภาวนาว่า ให้ทุกท่านใช้ชีวิตอย่าได้พบเจอกับปัญหาอะไรที่มันไม่มีทางแก้ไข หากจะพบเจอปัญหาก็ขอให้เป็นปัญหาที่แก้ไขได้ไม่ยาก ขอให้ทุกท่านมีลูกหลานที่เชื่อฟัง โตขึ้นเป็นคนดี มีอาชีพเลี้ยงตัวได้ และพึ่งพาอาศัยได้ต่อไปครับ